Info

Witam. Na rowerze jeżdzę od dzieciństwa. Od roku 2004 robiłem po ok. 1000-1500km rocznie. W kwietniu 2012 roku zarejestrowałem się na bikestats.pl, co zmobilizowało mnie jeszcze bardziej do jazdy. Zachęcam do czytania oraz komentowania moich wpisów.
Więcej o mnie.

Informacja o kategoriach

Każdy mój wpis przyporządkowany jest do różnych rodzajów kategorii: dystans (d), województwo (w) (domyślnie mazowieckie), z kim jechałem bądź w jakiej grupie (z). Wyszczególniłem również kilka dodatkowych kategorii tematycznych (t), bądź związanych z danym miastem, miejscem (m).

Rok bieżący

Lata poprzednie

Archiwum bloga

Smog w Warszawie

Polecane serwisy

DST 69.00 km
Czas 04:20
V_AVG 15.92 km/h

Sprzęt Unibike Expedition GTS

Wyprawa 2018 - Rumunia&Ukraina - dzień 7/16

Czwartek, 19 lipca 2018 | Komentarze 0

Deszcz padał całą noc a rano nie zapowiadało się, żeby przestało. Perspektywa dalszej jazdy nie zapowiadała się ciekawie. Poczekaliśmy do 11:00 i w strugach deszczu z reklamówkami na butach ruszyliśmy na podbój Trasy Transfogarskiej. To było chyba najgorsze 15 km w naszym rowerowym życiu. Deszcz, wiatr, przenikające zimno no i niekończący się podjazd. Każda ewentualna przerwa oznaczała wychłodzenie. Dlatego jechaliśmy powoli ale bez przerw. Nie było nawet motywacji, żeby wyjąć aparat i zrobić zdjęcie. Jedyne co można było podziwiać to super wodospady, które przy ulewach wyglądają niesamowicie. Jarki i Mizerescu uciekli mi i Jadzi, żeby nie zamarznąć. Ja z Jadzią pomału toczyliśmy się do przodu. Czym wyżej tym zimniej i mocniejszy wiatr. Kilometry i wysokość jakby stały w miejscu. W pewnym momencie zobaczyliśmy samochód campingowy i postanowiliśmy schować się za nim przed wiatrem na moment. Tylko oparliśmy rowery i już byliśmy zaproszeni do środka. Niemieckie małżeństwo poczęstowało nas gorącą herbatą z miodem oraz czekoladą. To nas uratowało i pozwoliło jechać dalej.

Końcówka podjazdu to tunel długości ponad 1 km. Ciemny i zamglony. Prawie nic nie było widać mimo świecenia. Na górze pełno turystów przy straganach. Ale nam zależało tylko na ogrzaniu się. Podjechałem z Jadzią do schroniska, w którym czekała już reszta ekipy. Przebraliśmy się w suche rzeczy, zjedliśmy obiad i grzaliśmy się palinką. Spędziliśmy tam pewnie ze 3 godziny. Mgła cały czas się utrzymywała, widoków zero. Po zjechaniu około 100 m w dół przestało padać i zrobiło się ciepło. Droga mokra i strach było szybko zjeżdżać. Kto ma tarczówki mógł troszkę poszaleć. Czasami otwierało się okienko pogodowe i można było zobaczyć poniżej kilka serpentyn.

Po zjechaniu na dół zaczęliśmy rozglądać się za noclegiem. Zrobiliśmy rezerwację na bookingu. Zrobiliśmy pranie i rozpoczęliśmy wielkie suszenie. Tego dnia długo nie zapomnimy. :)

Kliknij -- TUTAJ -- aby obejrzeć zdjęcia z tego dnia wyprawy.

Kategoria kRumunia, tKilkudniowe, zJKo, tWyprawa2018

Komentarze
Nie ma jeszcze komentarzy.

Komentować mogą tylko zalogowani. Zaloguj się · Zarejestruj się!